Η εξέλιξη των πολεμικών τεχνών στους πρώτους πολιτισμούς
Αν και η προέλευση των πολεμικών τεχνών δεν μπορεί να προσδιοριστεί επακριβώς, στις πρωτόγονες κοινωνίες οι άνθρωποι ζούσαν σε ένα περιβάλλον στο οποίο θα έπρεπε αναγκαστικά να αναπτύξουν μεθόδους και ικανότητες που θα τους εξασφάλιζαν την επιβίωση τους. Αρχικά την διατροφή τους, δηλαδή φαγητό, νερό, αλλά και την ασφάλεια τους τόσο από τα άγρια ζώα όσο και από τους εχθρούς. Στην προσπάθεια τους να αμυνθούν αποτελεσματικά από επιθέσεις χρησιμοποιούσαν χέρια, πόδια, και πρωτόγονα όπλα.
Αργότερα , όταν βελτίωσαν τα όπλα, συνέχιζαν να αναπτύσσουν και να καλλιεργούν την ικανότητα τους στην άοπλη αλλά και στην ένοπλη μάχη για λόγους ενδυνάμωσης του σώματος και διατήρησης της ασφάλειας τους.
Μέσα από την πολύχρονη εμπειρία των συμπλοκών τους με άγρια ζώα , εμπνεύσθηκαν από τις κινήσεις τους και έτσι δημιουργήθηκαν οι πρώτες τεχνικές. Οι κινήσεις των ζώων προς τα εμπρός (επιθετική ενέργεια) και προς τα πίσω (αμυντική ενέργεια), οι επιθέσεις προς όλες τις κατευθύνσεις και γενικά η συμπεριφορά τους στην μάχη , υποδεικνύουν στους ανθρώπους τυποποιημένες ενέργειες άμυνας και επίθεσης. Οι άνθρωποι μετά από παρατήρηση άρχισαν να αντιγράφουν και να μιμούνται τις κινήσεις αυτές προσαρμόζοντας τες στις ανάγκες τους.
Η εξέλιξη των πολεμικών τεχνών στους πρώτους πολιτισμούς
Αν και η προέλευση των πολεμικών τεχνών δεν μπορεί να προσδιοριστεί επακριβώς, στις πρωτόγονες κοινωνίες οι άνθρωποι ζούσαν σε ένα περιβάλλον στο οποίο θα έπρεπε αναγκαστικά να αναπτύξουν μεθόδους και ικανότητες που θα τους εξασφάλιζαν την επιβίωση τους. Αρχικά την διατροφή τους, δηλαδή φαγητό, νερό, αλλά και την ασφάλεια τους τόσο από τα άγρια ζώα όσο και από τους εχθρούς. Στην προσπάθεια τους να αμυνθούν αποτελεσματικά από επιθέσεις χρησιμοποιούσαν χέρια, πόδια, και πρωτόγονα όπλα.
Αργότερα , όταν βελτίωσαν τα όπλα, συνέχιζαν να αναπτύσσουν και να καλλιεργούν την ικανότητα τους στην άοπλη αλλά και στην ένοπλη μάχη για λόγους ενδυνάμωσης του σώματος και διατήρησης της ασφάλειας τους.
Μέσα από την πολύχρονη εμπειρία των συμπλοκών τους με άγρια ζώα , εμπνεύσθηκαν από τις κινήσεις τους και έτσι δημιουργήθηκαν οι πρώτες τεχνικές. Οι κινήσεις των ζώων προς τα εμπρός (επιθετική ενέργεια) και προς τα πίσω (αμυντική ενέργεια), οι επιθέσεις προς όλες τις κατευθύνσεις και γενικά η συμπεριφορά τους στην μάχη , υποδεικνύουν στους ανθρώπους τυποποιημένες ενέργειες άμυνας και επίθεσης. Οι άνθρωποι μετά από παρατήρηση άρχισαν να αντιγράφουν και να μιμούνται τις κινήσεις αυτές προσαρμόζοντας τες στις ανάγκες τους.
Tα τρία βασίλεια
Από τα 57 π.Χ. ως μετά το 900μ.Χ. διάφορες περιοχές της κορεάτικης χερσονήσου γνώρισαν τρία βασίλεια. Τα βασίλεια αυτά ήταν χαλαρά οργανωμένες ομοσπονδίες φυλών, κατά πολύ ελεγχόμενες από τον στρατό. Οι στρατιωτικοί εκπαιδεύονταν στις πολεμικές τέχνες, οι οποίες βοήθησαν στην ανάπτυξη του Τάεκβοντο. Το παλαιότερο βασίλειο ήταν το Σίλα (57 π.Χ.-935 μ.Χ.) το οποίο ιδρύθηκε στην πεδιάδα Κιόνγκτζου, στην νοτιοανατολική Κορέα. Το Σίλα είχε μια στρατιωτική εκπαίδευση και κοινωνική οργάνωση η οποία ονομαζόταν HWARANG «Ιππότες των Λουλουδιών». Οι νέοι άνδρες που ανήκαν στο Χουαράνγκ λεγόταν Χουαραντό και εκπαιδεύονταν στο Τάε Κιον (η αρχική ονομασία του τάεκβοντο). Το δεύτερο βασίλειο ήταν το Κογκούριο (37 π.Χ. – 668 μ.Χ. ) το οποίο ιδρύθηκε στην κοιλάδα του ποταμού Γιάλου στο βόρειο τμήμα της Κορέας (Νότια Μαντζουρία). Από την περίοδο αυτή έχουν ανακαλυφθεί 2 τάφοι, του Μιόνγκ-Τσόνγκ και του Κάκτζο-Τσονγκ. Οι τοίχοι και οι οροφές τους είναι ζωγραφισμένα με σκηνές από την καθημερινή ζωή των ανθρώπων του Καγκούριο. Μια τοιχογραφία στο Κάκτζο-Τσονγκ δείχνει δύο ανθρώπους να παλεύουν, ενώ στο ταβάνι του Μιόνγκ-Τσονγκ υπάρχει μια σκηνή με δύο ανθρώπους να συμπλέκονται, με έναν τρόπο που θυμίζει το τάεκβοντο. Το τρίτο βασίλειο ήταν το Μπαεκτσέ ( 18 π.Χ. – 600 μ.Χ.) το οποίο ιδρύθηκε στην νοτιοδυτική πλευρά της Κορεάτικης Χερσονήσου. Την πρώτη περίοδο του, οι πολεμικές τέχνες δεν ενθαρρύνονταν και πολύ λίγες πηγές έχουν διασωθεί. Ένα αρχείο από την περίοδο αυτή, πάντως, το οποίο ονομάζεται Τζάε Ουάνγκ Ουν Κι, δείχνει ότι υπήρχε μια πολεμική τέχνη στην οποία ασκούνταν, εκτός από τους στρατιωτικούς και οι απλοί άνθρωποι. Οι πολεμικές τους τέχνες περιελάμβαναν την χρήση τον ποδιών και των χεριών, όπως και το σύγχρονο τάκεβοντο.
